Odanın uçuruma açılan kapısına doğru yürüdü adam. Kapıyı açıp uzun uzun baktı ve arkasındakilere dönüp fısıldadı: "Sessizlik gibi, hep yanıbaşımda yalnızlık. Ve dostumdur ağaçlar."
Masada oturan kadın sahte sahte gülümsedi; umursamaz bir tavırla "Hayat tamamen yanlış anlamalardan ibarettir," dedi.
Adam yarım bıraktığı işi tamamlamak istermiş gibi tekrar kapıya doğru döndü. "Ben ne yaparsam yapayım içinde biraz da sen olacaksın," dedi ve bir anda kayboldu. Masadakiler onun kapıdan çıktığını görmediler. Tekrar gelecektir diye yorumladılar adamın kayboluşunu. Hiçbir şey olmamış gibi yemeklerini yemeye devam ettiler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder