bir itiraf: bütün insanları tek bir insandan yola çıkarak anlamaya çalışıyorum. bunun ne kadar doğru olduğunu bilemiyorum. bu yaklaşım monteigne'den miras kaldı sanırım.
yıllar önce oluş(turul)an fikirlerin -yanlış olsalar bile- hayatımı yölendirdiklerine, içinde bulunduğum anları değiştirdiklerine çok eminim. hafızama hiç güvenmesem de baĞzı şeyleri hiç unutmadığımdan da eminim. günlerce tek bir sorunla boğuştuğum oldu, unutamamam doğaldır. tekrarladıkça unutmak zorlaşır (neyi tekrarladıkça?).
(aklıma salakça bir cümle geldi: "acılarıma iyi çalıştım."
zehirlenmiş olabilirim. gideyim elimi yüzümü yıkayayım. bu ülkede yaşıyor olmanın ağır bedelleri var.)
Kendilerimden biri bulimik bir ruha sahip. Bulantılar, kusma istekleri vs.
nereden nereye.
Hurts - Miracle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder