17 Mart 2012 Cumartesi

Bu fotoğrafa bir süre baktıktan sonra gözlerim yaşardı.
Ne desem bilmiyorum. Çaresiz hissettiğimde umut olsun, karanlıkların içinden çıkamadığımda ışık olsun.
Hayat olsun.

4 yorum:

nomen dedi ki...

Hayat nasıl bir anne böyle! İnsan nasıl ümitlenmesin!

Çok etkileyici, çook.

alter ego dedi ki...

Sahiden çok etkileyici.

En çok neyden etkilendim diye düşündüm. "Veremeyişten" etkilendim sanırım. Hayatı sadece almaktan ibaretmiş gibi duyumsayıp, bu şekilde kendimi güdülemekten usandığımı anımsadım.

Ama bizler işte bu fotoğraftan etkileniyoruz. Kendimizi güdülesek de, baskıladığımız şeyler var demek ki. Biz "anne"nin ne demek olduğunu bilenleriz sanırım.

Neyse ki biliyoruz. Bununla avunur, bununla övünürüm ben. Gerisi teferruat.

white rabbit in the forest dedi ki...

Böylesini hiç görmemiştim galiba..

boşluk dedi ki...

yaşamları halen sürdürebilen bu insanlara(toplumlara) bizler"günümüzün aydın toplumları" ilkel diyoruz dimi,ya da her ne ise işte...arkadaşlar o ilkellik kurtaracak dünyayı bu savaştan,aslında konuşulacak çok şey var ama bu fotoğraf her şeyi anlatıyor...o yardıma muhtaç dediğimiz insanlar bizim çaresizliğimizi gözler önüne seriyor...