içimin sesi sustu. biri yüzüme karşı içinin sesi sussun dese beddua sayardım. öyle oldu. baharın geldiğine sevinmedim. bir çiçekle bahar gelmez miydi, bir günle bahar olmaz mıydı neydi? bahar gelmiş ama, bana gelmedi. yağmur falan da yağmadı. yağsa da bana yağmazdı zaten.
avatar'ın bittiğine çok üzülmüştüm. bugün yeni bir avatar başladığı haberini alınca çok heyecanlandım. ilk bölümünü hemen izledim, iyi oldum.
bir de anneme eski saç kurutma makinesinin nerede olduğunu sordum. ne yapacağımı sordu. "icat yapacağım" deyince, "ne icat ediyorsun yine, dersin yok mu senin?" dedi. bu cevap annemin klasik cevabıdır. daha önceleri kardeşim şaka yollu öleyim ben demişti de annem "nereye ölüyosun, yarın sınavın yok mu senin?" diye cevap vermişti. bunu söyleyince başka bir şey hatırladım hemen. pilavın içinden taş çıkmıştı bir kere. "anne bundan taş çıktı" dediğimde "ne çabuk" diye karşılık vermişti. bunu söylediğimde de fıkrasına gülünmeyen adam aklıma geldi. bu vesileyle kendisine selam ederim. ben onun fıkrasına gülünmemesine çok güldüm. beni duyuyorsa üzülmesin. bunu söyleyince de neler aklıma geldi neler. kafamın içinde çağrışım böceği var.
bunları niye yazdığımı uzun uzun yazmayacağım. yalnız olmak istemedim demekle yetineyim. yüzyıllardır bu yüzden boş sayfalara dert anlatıyormuşum gibiyim. kendimle konuşmayı seviyorum ama bazen yetmiyor. gerçi yine kendimle konuştum, ne değişti?
avatar'ın tanıtım videosu ve riverside şarkısı.
(annem börek yapmış, çok güzel olmuş. buna da sevindim.)
(yukarıda da patrick wolf şarkısı var. arada paylaştığım şarkıları dinliyorum, çok güzel oluyor.)
Bu.
1 yorum:
(sen sustuysan ben de mi suscam, böyle de baskıcı bir yorumcuyum işte :p )
nedense çok iyi anladım suskunu. çok iyi konuşmaktansa çok iyi susmanın bir başarı olduğunu düşünenlerdenim. sessizlik daha çok şey anlatıyor bazen, kelimelerin anlatamadığını anlatıyor. nedense bazen hiçbir şey nefes tüketmeye değmiyormuş gibi, tüketsem de bir işe yaramadığını gördüğüm çok oldu, belki de ondandır.
kendiyle konuşunca insan, volümü yükseltemiyor, ne garip değil mi? böyle yazıyor sözgelimi. oysa başka insanlar duysun diye bağırdıklarımız daha mı önemli sanki? (ne soru sordum ama)
yazmak yalnızlığına iyi geliyor mu? ne güzelmiş o zaman.
"ne değişti?" çok şey değişir.
annen çok eğlenceliymiş. her eve lazım olanlarından :)
yazı güzel, paylaşımlar güzel.
eline sağlık.
Yorum Gönder