1.
Bütün sıfatlarından arınınca 'öz', sadece kendisiyle tanınır olur, kendini kendisiyle anlatır. Ancak arınınca özgür olabilir.
'Özgür' sıfatından arınamaz ama. Fazladan bir 'gür'ü vardır, onu da atmalıdır.
2.
'Öz' adına mahkumdur.
'Özgür' olmak için adından da sıyrılması gerekir.
3.
'Öz' her şeyden (töz de dahil) kurtulduğunda, yani arındığında, yani sıyrıldığında
yok olur. (ya da bir varlıktan söz edilemez.)
(Hiç olmazsa adı kalsındır, yok olmasındır.)
4.
Yok olursa özgür olur 'öz', 'özgür' olan 'öz' bu dediklerime göre 'yok olmaz'.
Mutlak 'özgürlük' yoktur. Olmayan bir şeyden söz edilebiliyorsa vardır. (Ama hangi biçimde vardır, ben bilmem.)
5.
Bu neyi değiştirir ki?
1 yorum:
"Öz; adına mahkumdur" ve evet adı kalsın-dır.
Çok etkileyici. Meselenin künhüne nüfuz! Burada dur-sundur.
Yorum Gönder