madem böyle bir şey var, dünyaya neden yüz vermiyor? dünyamız ne güzel. kara delik gelse, alsa götürse dünyayı, mutlu mutlu yaşasalar; gözlerden uzak, hiçbir şeyin olmadığı o yerlerde zirvelerinin doruklarına çıksalar olmaz mı?
akşama kadar buna benzer soruları birkaç kere soruyorum.
yaptıklarıma bakıp hayretler içerisinde kalınca kendimi aptal gibi hissediyorum. şaşırmış gibi yapıp ben neymişim diyorum. kendimle yeni tanışıyormuşum da yalakalığa başlamışım gibi çirkin bir hal. hiç sevmediğim şeyler. önemsemiyormuş gibi yapıyorum. yüz verince tepeme çıkarım diye korkuyorum.
sahi ben kendimden korkuyorum. vallahi bıktım.
9 yorum:
birkaç yıl önce nerelerdeydin be adam
karadelik çok önceleri geldiğindendir belki dünyanın bu hali..
o zaman bi daha gelsin. bu kadar ihmal edilir mi dünya?
ihmal ettiğinden midir gelmemesi!
belki dünyanın yörünge sevdasına bozulmuş da olabilir. küsmüştür, ondan gelmiyordur. yine de bir ihmal var. böyle yapmamalıydı kara delik. bir kere geldim bir daha gelmem diye bir şey var mı öyle? ben de derim o zaman bir kere geldim dünyaya bir daha gelmem diye. bensiz bir dünya düşünemiyorum hem.
Tesadüfe bak ki yatmadan önce O Homem do Futuro filmini izlemiştim. Şimdi sen karadelikmiş zamanmış filan olaylarına girmişsin. Bilmem iyi mi etmişsin ama bunları düşünüyorsan vardır bir sebebin.
Filmdeki sebepten nasiplenerek şöyle sorabiliriz yine; Kaderimizi rötuşlasak hayat bayram olabilir mi sahi? Olamaz tabi. Karadelikler bu yüzden gelmesinler yani ne gerek var ki?
aslında bir sebebim yok. dünyanın en yüzeysel insanı olarak soruyorum soruları. kendime çok yüklendiğim zaman biraz geri çekilmek olarak düşünülebilir. bir de öylesine yazdım, hiçbir amacım yoktu.
filmi geleceğe doğru da düşünebiliriz. geçmişimizi değiştirebilseydik bazı terslikler mutlaka olurdu. ama ya geleceği değiştirebilseydik? bunu yapıyoruz aslında. ileride başımıza gelecekleri bugünden geleceğe götürüyoruz. bugün geçmişten getirdiklerimizle nasılsak öyleyiz. ikisi arasındaki fark geçmişte olanları biliriz, ama gelecekte olacakları bilemiyoruz. demem o ki kara delik dünyayı alıp götürse belki de iyi olur.
sağlıklı düşünemiyorum. düzgün cümleler bile kuramıyorum. bu haldeyken bir şeyler anlatmaya çalışmam çok gereksiz geliyor bana. sinir bozucu biri olmadan gideyim, birkaç gün daha ortalıklarda görünmeyeyim. en iyisi şarkı paylaşayım :)
birkaç yıl önce "hiç" olmaya takmıştım kafayı. sanki hiçlikte olsam, sonsuz huzura sahip olacakmışım gibi gelirdi. şimdi gerçekten olmamış olsaydım, bundan pek hoşlanmayacağımı düşünüyorum. bunun bu yazıyla pek bi alakası yok tabii ama başlığı okuyunca böyle bi geçmişe gittim geldim.
karadelik gelmesin ama bence de. karanlıktan korkarım ben.
ne kadar bencilce bir istekte bulunmuşum. kendimi kınadım, isteğimden vazgeçtim.
Yorum Gönder