26 Ocak 2014 Pazar

olu

"Karnı doysa yeten adam" olduktan sonra daha fazla ne olabilirdim? Değişik şekillerde bana yakıştırılabilen birçok olma biçimi varmış, daha fazlasını da olabilirim. Bende bu olmaları sınırlayabilen bir kişilik yapısı henüz mevcut olmadığından "bir bankanın sevebileceği türden bir müşteri" de olabiliyorum. Rüzgar savuracak olsa bir anda toz bile olurum. (on kere ol-)

Hiçbiri sorun değil ama "gecesini kaybeden adam" olmak gerçekten canımı sıkıyor.

11.




(önceki yazının devamı değil.)

2 yorum:

zö dedi ki...

ben de aynı dertten mustariptim bi aralar yaw. nasıl adamı hayattan soğutuyor. iğrenç bi his, biliyorum. önceden mesela ben ilginç bir şekilde şöyle bi insandım, gece de gündüzdü, gündüz de geceydi. bazen yeniden öyle olabilmek istiyorum. doğuştan sarhoştum.
gecenin esiri olmanın tek uyuz yanı çalışma hayatıyla pek bağdaşmaması.
kalın ve koyu renk perdeleri çekip bi de floresan ışık yaktın mı belki zaman algısı kaybolur. geceymişcesine olur. geceye selamını iletiyorum diyor ki o negatif merak etmesin ben hep onunlayım diyor :>
ikindi de iyidir, güzeldir.
gece olduğun gibi olabilsen, gece olurdu istediğinde.
çabalasak belki içinden çıkabiliriz.
sabırlar...

cecil dedi ki...

ola ola bitmeyiz vesselam...