gecikmesiz.

Basitçe yazıyorum: Yazı, düşünebilmek için iyi bir olanaktır. Bunun üzerine düşünüyorum. İyi bir olanak mı gerçekten? Fazla yayıldım.
Söyleyeceklerim var. Biriktirdim onları, biraz daha biriksin diye bekliyordum. Beklemek gereksizmiş, bunu anladım. Yazmalıyım.
Ama şimdi değil. Çok fazla dikkatim dağılıyor. Birileri odamın civarında çok konuşuyor, çeneleri düştü, rahatsız oluyorum. Birileri arıyor, kendimle başbaşa bırakmıyorlar beni. Her zaman bir yerlere yetişmem gerekiyormuş gibi hissederdim ve bu yüzden de bir şey yapamazdım. Bu değişmişti, artık kurtulduğumu düşünüyordum. Tekrardan aynı duyguya kapıldım. Bu sefer izin vermeyeceğim. Çünkü bir şeyleri eksik bıraktığımı düşünmek bir yerlere yetişmem gerektiğini hissetmekten daha kötü.
Gecikmeyeyim! Şimdilik bu kadar.