--- 4 --- Yürüme

Ağır aksak bir adam kaybettiği parçalarını bulmak için gözleriyle bir sonraki adımına yer seçerek yürüyor; başını kaldırmadan, elleri arkasında kavuşmuş, yüzünün somurtkan ifadesizliğinin farkında olmadan. İnsanlar yanından geçip gidiyor; yönelişlerini tamamlamak zorundalarmış gibi  -hareketin çeşitli şekillerinde; yürüyerek, arabaların içinde, bisikletlerin üzerinde, öne doğru, geriye doğru, çaprazlama- bir yerlere ulaşmaya çalışıyorlar. Hiçbirini görmüyor. Göreceklerinin,bulmak istediklerini görmesini engelleceğini düşünürken bir parçasını buluyor: Bakışını. Bu, diğerlerini görebilmesi için en gerekli olan parçası. Yüzü değişiyor:
"Her şey yeniden başlayacak." 

--- 3 --- Kapı

Odanın uçuruma açılan kapısına doğru yürüdü adam. Kapıyı açıp uzun uzun baktı ve arkasındakilere dönüp fısıldadı: "Sessizlik gibi, hep yanıbaşımda yalnızlık. Ve dostumdur ağaçlar."

Masada oturan kadın sahte sahte gülümsedi; umursamaz bir tavırla "Hayat tamamen yanlış anlamalardan ibarettir," dedi.

Adam yarım bıraktığı işi tamamlamak istermiş gibi tekrar kapıya doğru döndü. "Ben ne yaparsam yapayım içinde biraz da sen olacaksın," dedi ve bir anda kayboldu. Masadakiler onun kapıdan çıktığını görmediler. Tekrar gelecektir diye yorumladılar adamın kayboluşunu. Hiçbir şey olmamış gibi  yemeklerini yemeye devam ettiler.